غرقه شدن در یگانگی

عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید // ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «صداقت» ثبت شده است

از بهترین اتفاقات زندگیم

زمانی دکارت، در همه ی باورهای خود تردید کرد و همه را کنار گذاشت و بنیان فکری خود را از نو بنا نهاد.

شبیه به چنین اتفاقی در زندگی من نیز رخ داد اما به صورت یک توفیق اجباری. و بدین سان یکی از اتفاقات خیلی خوب زندگیم به تلخی رقم خورد !

در اوان جوانی گمان می کردم همه ی حق، نزد ماست و غیر ما، یا باطلند یا به اندکی از حق وقوف دارند. به تدریج که به سوی بالغ شدن گام برمی داشتم دریافتم که هستی، چنان عظیم است که هیچکس نمی تواند ادعای حقانیت مطلق کند. در نزد هر قومی، بهره ای از حق و حقیقت هست. چیزی که این روند را تسریع کرد، عملکرد ناصواب کسانی بود که مصداق بارز این ابیات حافظند:

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند   چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس   توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند
گوییا باور نمی‌دارند روز داوری   کاین همه قلب و دغل در کار داور می‌کنند

 نشست و برخواست و گفتگو با برخی از مدعیان و تامل در منش ایشان و بسنده نکردن به سخنان زیبایشان، مرا به آنجا رساند که به بسیاری از مدعیان نمی توان تکیه کرد. باید خود، حقیقت را بیابی. دست از تقلید بردار و دریچه جان خود را به روی تجربه های آسمانی باز کن. مولوی چه زیبا گفته است:

گوشم شنید قصه ایمان و مست شد      کو قسم چشم؟ صورت ایمانم آرزوست.

پنج مطلب زیر نیز با این مطلب در ارتباط است:

 

آیا جوانان ما دین گریز شده اند؟

راه دشوار تفاهم جوانان و روحانیون

مقلد مجتهد محقق

فرو ریختن اتوریته ها

زیانکارترین افراد

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
کامران کمیلی پور

پیاده روی به سوی حرم

با کمال تاسف چند سالی است که ظواهر امور دینی و برخی از مستحبات (که امروز شاید حتی از منظر الهی مستحب هم نباشند) چنان ارج و قرب پیدا کرده اند که صحبت در مورد آن دشوار شده است. گوئی هاله ای از تقدس به دور آن کشیده شده است و افراد جرأت نمی کنند این گونه اعمال را در بوته نقد بگذارند.

یکی از این اعمال پیاده روی به سوی حرم ائمه است و یکی دیگر اعتکاف. در این مقال قصد دارم در مورد پیاده روی صحبت کنم.

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
کامران کمیلی پور

خویشتن دوستی و نفس لوامه

این مطلب در پاسخ به سوال یک دوست عزیز به نگارش درآمده است.

متن سوال:

در کتب روانشناسی و خودیاری، از مفهومی تحت عنوان خویشتن دوستی و عدم سرزنش خود و از خود انتقاد نکردن و احساس گناه نداشتن مدام بحث می شود. این موضوع با بحث نفس لوامه که در ادبیات دینی کاربرد دارد چگونه مطابقت پیدا می کند؟

پاسخی که به نظر من می رسد:

در واقع نه تنها تضادی بین این دو اندیشه نیست، بلکه باید گفت نفس لوامه (که دور کننده انسان از انحرفات است) زمانی می تواند به درستی عمل کند که شخص، خویشتن دوست باشد و از خود انتقاد نکند. به ظاهر متناقض می نماید اما در واقع تناقضی در کار نیست. به وجود آمدن این تناقض، به این دلیل است که ما مفهوم نفس لوامه را به درستی متوجه نشده ایم و برداشتی از آن داریم که با خویشتن دوستی سازگار نیست. البته خویشتن دوستی را هم به درستی درک نکرده ایم که در ادامه توضیح هر دو خواهد آمد.

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
کامران کمیلی پور

فعالیت گروه‌های سیار امر به معروف و نهی از منکر/ موتورسواران برمی‌گردند

عصر ایران در خبری اعلام کرد:

...

محتشم در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این که این گروه‌های سیار امر به معروف و نهی از منکر متشکل از اقشار مختلف و علاقه‌مند هستند که امر به معروف و نهی از منکر را در اصلاح امور موثر می‌دانند، افزود : این گروه‌ها با ساماندهی انصار حزب‌الله فعالیت می‌کنند.

...

وارد اصل خبر نمی شوم و تنها آن را بهانه ای قرار می دهم برای بیان یک مطلب بسیار ساده که متاسفانه برخی از برادران ما از درک آن ناتوانند یا خود را به ناتوانی می زنند.

همه اعمال ظاهری شخص، از یک مجموعه باور درونی و یک ساختمان روانی نشأت می گیرد. وقتی که عملی از شخص سر می زند که ما آن را نامطلوب می دانیم، صرف این که به شخص «تذکر لسانی» داده شود که این عمل را انجام نده کافی نیست. بلکه باید به سراغ ریشه های روانی این عمل رفت و با آن ریشه ها برخورد کرد.

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
کامران کمیلی پور