بیشتر ما، با چسبیدن به گذشته یا نگرانی برای آینده، امروز و حال خود را ضایع می کنیم و از آنجا که حال، یا (Present) تنها سرمایه ماست، ضایع کردن آن یعنی از دست دادن کل موهبت حیات.

این مطلب آن قدر مهم و تاثیر گذار است که چندین کتاب از نویسندگان مهم و تاثیر گذار دنیا در مورد آن موجود است. مثل لحظه های حقیقی (باربارا دی آنجلیس) و نیروی حال (اکهارت تول)

اکنون بنا ندارم به طور مفصل در این باره سخن بگویم که سخن گفتن در این مورد مجالی به اندازه یک کتاب می طلبد. تنها بنا دارم به یکی از مصادیق چسبیدن به گذشته اشاره کنم.