در این جلسه که به یاری خداوند در 13 اسفند 94 برگزار شد، دو غزل از دیوان شمس به دوستان تقدیم شد. غزل شماره 1855 در پاسخ به سوال دوستانی که در گروه تلگرامی، سوالاتی پیرامون مفاهیم این غزل پرسیده بودند. چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون؟ دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون.
غزل دوم غزل شماره 539 دیوان شمس بود.
مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند آن کو دلش را برده‌ای جان هم غلامت می‌کند
موضوع اصلی که این غزل متکفل بیان آن است، موضوع تسلیم شدن در برابر قدرت قاهر الهی است.
خداوند کریم را شاکریم که باز فرصتی دست داد تا با غزلی جانفزا از میراث ادب فارسی در خدمت هموطنان باشیم. برای این جلسه غزل 143 از دیوان حافظ را برگزیدم. سالها دل طلب جام جم از ما می کرد ...
ای انسان! گوهر سعادت در درون خود تو نهفته است. آن را بیاب. بیرون ز تو نیست هز چه درعالم هست. از خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی.
در این جلسه اشاره ای رفت به داستان آن شخص بغدادی که خواب دیده بود در مصر ، گنجی نهان است و داستان سیمرغ در منطق الطیر عطار.
به یاری خداوند کریم و حمایت دوستان علاقمند، نهمین جلسه محفل انس با مولانا در نیمه بهمن 94 برگزار شد.
در این جلسه که در دفتر دکتر فکوری در وکیل آباد برگزار شد، غزل شماره 1390 از دیوان شمس قرائت و بررسی شد.
بر این مطلب تاکید رفت که انسان مطلوب مولانا، تا کجاها در رشد معنوی اوج گرفته است و چه آسمان هایی را فتح کرده است.
مشروح مطالب جلسات، در آینده در اختیار دوستان عزیز قرار خواهد گرفت.
امروز 12 آذر 94 بار دیگر توفیقی به دست آمد تا در خدمت علاقمندان به مباحث معنوی باشم و یکی از غزل های مولوی را مرور و بررسی نمائیم. جلسه امروز در سالن اندیشه و هنر بازارچه کتاب (واقع در خیابان دانشگاه) برگزار شد.
به نظر می رسد غزل شماره 219 دیوان شمس، از قول امام حسین (علسه السلام) بیان شده است.
متن غزل شماره 219 دیوان شمس:
امروز 28 آبان 94 در چهارمین جلسه محفل انس با مولانا در خدمت دوستان و همراهان بودم. بحث اصلی این جلسه پیرامون عشق بود. آن نفس که شد عاشق اماره نخواهد شد.
غزل شماره 610 دیوان شمس در این جلسه قرائت و بررسی شد.
غزل 610 دیوان شمس:
امروز 14 آبان نود و چهار بعد از یک وقفه یک و ماه و نیمه، توفیق یافتیم به کمک دوستان عزیز، جلسه سوم محفل انس با مولانا را برگزار نمائیم.
با توجه به مقارنت این جلسه با ماه محرم، قدری در مورد دیدگاه مولوی نسبت به مرگ گفتگو شد و به دنبال آن غزل شماره 728 دیوان شمس به دوستان اهدا شد. این غزل، در عید قربان نیز خوب است مورد توجه واقع شود.
متن غزل شماره 728:
امروز 26 شهریور نود و چهار برای برگزاری جلسه دوم محفل انس با مولانا گرد هم آمدیم. جلسه امروز در منزل یکی از دوستان علاقمند برگزار شد.
در باره ضرورت برگزاری این گونه جلسات و نیاز عصر حاضر صحبت شد سپس سیر تحول روحی مولانا مورد توجه قرار گرفت و در ادامه غزل شماره 1393 دیوان شمس که بیانگر تحول روحی عظیم مولوی است به دوستان هدیه شد.
امروز دوازدهم شهریور سال نود و چهار، اولین جلسه محفل انس با مولانا به صورت رسمی برگزار گردید. یک کلیپ تأثیر گذار در مورد آفرینش انسان و زندگی پس از مرگ به نام Egg برای دوستان به نمایش درآمد و غزل شماره 2214 دیوان شمس قرائت شد و مورد بررسی قرار گرفت.
غزل شماره 2214 دیوان شمس:
امروز، هشتم مرداد ماه سال نود و چهار با تعدادی اندکی از دوستان اهل ذوق گرد هم جمع شدیم تا در باره برگزاری جلساتی معنوی و فرهنگی، تبادل نظر کنیم.
بنا شد اسم جلسه، محفل انس با مولانا باشد و روال کار به این صورت باشد که جلسات به صورت پانزده روز یک بار برگزار گردد. در هر جلسه، غزلی از دیوان شمس خوانده شود و مورد بحث و بررسی قرار گیرد.
امروز غزل شماره 2444 دیوان شمس به دوستان اهدا شد:
چه موانعی بر سر راه تفاهم میان نسل جوان و روحانیون به عنوان متولیان تبلیغ دین وجود دارد؟ در مطلب حاضر به طور خلاصه به نکاتی اشاره خواهم کرد که می تواند برخی از علل دوری نسل جوان و دانش آموختگان حوزه های علمیه را بیان کند. در ابتدا و قبل از ورود به بحث اصلی باید توجه داشت که تفاهم، امری دو طرفه است و نمی توان موانع تفاهم را تنها به یک طرف بحث نسبت داد. نمی توان گفت روحانیون باید چنین و چنان کنند اما در مورد وظایف مخاطبین سکوت کرد.
خلاصه برخی مباحث جلسه سوم سخنرانی در مسجد حضرت زینب (س) به مناسبت حج
متاسفانه بسیاری از ما اعمال عبادی از قبیل نماز و حج را بدون توجه به باطن آن و تنها به صورت صوری انجام می دهیم.
امام سجاد (ع) در روایتی برخی از اعماق سفر اسرار آمیز حج را بیان کرده اند. ناصر خسرو قبادیانی در شعری زیبا این روایت را به نظم در آورده است که دقت در مضامین آن برای همه لازم است.
خلاصه برخی از مباحث مطروحه در جلسه دوم سخنرانی در مسجد حضرت زینب (س)
مناسبت های دینی:
هدف از قرار دادن این مناسبت ها این نبوده است که ما در مواقعی شادی کنیم و در مواقعی عزاداری. هدف آن بوده است که با شرکت در مجالس مدیحه خوانی اولیاء دین، با روش و منش ایشان بیشتر آشنا شویم و راه زندگیمان راه آن بزرگواران شود. اصل، شناخت اولیاء خدا و متخلق شدن به اخلاق الهی است که در اولیاء متجلی شده است. اگر در مجلسی شرکت کردید و حوله ای را از اشک خود خیس کردید اما بعد از خروج از مجلس روش زندگیتان خلاف مسیر ائمه (علیهم السلام) بود، بدانید که کاری نکرده اید بلکه زیان کرده اید چرا که ممکن است آن اشک و سوگواری منشاء غرور و تکبر هم بشود. اما اگر تنها یک جمله از امامی شنیدید و با همان مسیر زندگیتان را تغییر دادید بدانید که سود کرده اید.
اجازه ندهیم مجالس اهل بیت، به تجلیل صرف خلاصه شود. ما نیازمند تحلیل روش زندگی و سخنان ایشان هستیم.
تحول مولوی
مدتی پیش یکی از بستگان عزیز، قصد سفر کربلا داشت. در پی مسئله ای که بین من و ایشان اتفاق افتاده بود، مطالبی را برایشان ارسال کردم. از آنجا که این مطالب برای بسیاری از ما می تواند مفید باشد، امروز به مناسبت روز عرفه و عید قربان، آن را در اختیار شما هموطنان گرامی گذاشتم.
متن نامه را در قالب PDF از اینجا دریافت کنید.
فردا که پرده ها از پیش چشم ما به کناری رود خواهیم دید که جهنم، چیزی نیست جز تالاری که از همه طرف آیینه کاری شده است و خود ما را به ما برمی گرداند. مثل این است که در یک سالن، با چندین نفر آدم که همگی عین خود من هستند، همنشین و همراه هستم.
با مردن ما اتفاقی که می افتد این است که ما، با وجود عریان و بی پرده خود مواجه می شویم. ما را به خود ما نشان می دهند. اگر زیبا باشیم زیبائی می بینیم و اگر زشت باشیم زشتی می بینیم.
ای دریده پوستین یوسفان! گرگ برخیزی از این خواب گران.
اگر برای کسی رشد و تعالی اهمیت داشته باشد، شکست، مصیبت، فقدان عزیزان، زندان و هر نوع فشار دیگری، مایه‌ء پیشرفت و تعالی است. چنین کسی، از هر چیزی، چه زیبا و چه زشت، پله ای می سازد برای رشد و تعالی. اما کسی که به فکر رشد و تعالی نیست،حتی موقعیت های خوب نیز بهره ای به او نمی رسانند. مانند همسران بعضی از پیامبران و امامان و اولیاء خدا. با یک مرد بزرگ زندگی می کند اما چون دغدغهء رشد یا سودای سربالا ندارد، به ظواهر زندگی خود مشغول است و بهره‌ای از معرفت و آگاهی همسر خود نمی برد.
مولانا مثال می زند: اگر طنابی در چاهی آویزان باشد و تو را در هوا معلق داشته است، می توانی آن را گرفته به سوی بالا حرکت کنی و خود را از دل چاه برهانی یا آن که به خود طناب یا دیواره‌ء چاه مشغول شده به تدریج به سوی پائین بروی و به قعر چاه برسی.
نیست جرمی مر رسن را ای عنود / چون تو را سودای سربالا نبود.
