امروز، هشتم مرداد ماه سال نود و چهار با تعدادی اندکی از دوستان اهل ذوق گرد هم جمع شدیم تا در باره برگزاری جلساتی معنوی و فرهنگی، تبادل نظر کنیم.
بنا شد اسم جلسه، محفل انس با مولانا باشد و روال کار به این صورت باشد که جلسات به صورت پانزده روز یک بار برگزار گردد. در هر جلسه، غزلی از دیوان شمس خوانده شود و مورد بحث و بررسی قرار گیرد.
امروز غزل شماره 2444 دیوان شمس به دوستان اهدا شد:
غزل شماره 1685 دیوان شمس:
ای مطرب این غزل گو کی یار توبه کردم
از هر گلی بریدم وز خار توبه کردم
با کمال تاسف چند سالی است که ظواهر امور دینی و برخی از مستحبات (که امروز شاید حتی از منظر الهی مستحب هم نباشند) چنان ارج و قرب پیدا کرده اند که صحبت در مورد آن دشوار شده است. گوئی هاله ای از تقدس به دور آن کشیده شده است و افراد جرأت نمی کنند این گونه اعمال را در بوته نقد بگذارند.
یکی از این اعمال پیاده روی به سوی حرم ائمه است و یکی دیگر اعتکاف. در این مقال قصد دارم در مورد پیاده روی صحبت کنم.
فیلم تخیلی ولی واقعی. انسان عفریت می شود یا زامبی!
سال ها پیش وقتی فیلم های تخیلی را می دیدم که در آن ها یک موجود وحشتناک در بدن یک انسان تخم گذاری می کند و سپس این تخم ها به هیولائی تبدیل می شوند، با خود می گفتم این فیلم ها صددرصد تخیلی هستند و ارزش دیدن ندارند. همچنین بازی های کامپیوتری یا فیلم های سینمایی که زامبی ها را به تصویر می کشد. (زامبی موجود شبه انسانی است که از خصوصیات مثبت انسانی تهی شده و به دنبال این است که انسان های سالم را هم مانند خود بیمار کند. با هر کس تماس برقرار کند او هم زامبی می شود).
امروزه نظرم در این رابطه تغییر کرده است. گرچه این فیلم ها تخیلی هستند با یک نگاه موشکافانه باید گفت کاملا و صددرصد واقعی اند. همان اندازه واقعی که داستان سیمرغ عطار واقعی است و نیز داستان رستم و سهراب فردوسی. همه این ها از یک منظر، کاملا واقعی هستند.
سلام بر تو عزیز همسفر
در باره دلیل حضور خود، در اینجا، در صفحه در باره من ، اشاره ای کرده ام.
به یاری خداوند متعال، به زودی، مبسوط مطالب طرح شده در جلسات «انس با مولانا» به سایت اضافه خواهد شد.
